Ostatnio jesteśmy nakręceni na jedzenie kuchni chińsko-amerykańskiej, zwłaszcza tak bardzo tam popularnych potraw „na wynos”. Co i rusz szukamy nowych inspiracji i próbujemy innych rodzajów mięsa w różnej obróbce termicznej. Po wołowinie przyszedł zatem czas na kurczaka, a skoro ta pierwsza była jedynie obsmażana, to w przypadku drobiu postawiliśmy na nasze ukochane smażenie w głębokim tłuszczu. Na pomoc przyszła nam jeszcze słodko-kwaśna glazura z domieszką sosu hoisin i skończyliśmy z Kurczakiem Generała Stonera.

Na początek kilka słów wyjaśnienia, bo historia tego dania jest dosyć skomplikowana. Jego nazwa pochodzi od generała Tso Tsung-t’ang, pochodzącego z prowincji Hunan. Tu pojawia się już pierwszy zgrzyt, ponieważ pan generał dowódca nigdy nie spożywał tej potrawy w dzisiejszej formie, a jego przodkowie na pytanie o „kurczaka generała Tso”, odpowiatają „Tso? Chyba ty”. W związku z powyższym, o co tu, kurde, chodzi?

Przyjmuje się, że nazwa posiłku ma swoje korzenie w prostym daniu z kurczaka z prowincji Hunan, a jej określenie „Zuongtang” nie odnosi się do imienia i nazwiska generała, a do sali konferencyjnej, w której obradowali jego przodkowie – tam właśnie miał być podawany słynny drób.

Skoro więc kurczak generała Tso wcale nie przynależy do niego, a dodatkowo pomysłodawca tego dania w dzisiejszej wersji pożegnał się niedawno z tym światem (w wieku 98 lat), to nazwanie go kurczakiem generała Stonera nie będzie tutaj żadnym faux pas, zwłaszcza, że zmodyfikowaliśmy jego skład.

Otóż jedno z ulubionych dań na wynos w chińsko-amerykańskiej kuchni jest oryginalnie panierowane w jajku, mące, sosie sojowym i 80% (!!!) wódce i proszku do pieczenia. Jakoś tak strasznie ciężko i sztucznie to dla nas brzmi, dlatego – stawiając wszystko na jedną kartę – wywaliliśmy te składniki z naszej listy i zastąpiliśmy je jednoskładnikową panierką z mąki kukurydzianej.

Do przygotowania kurczaka Generała Stonera przydadzą się:

• 2 duże miski,
• nóż szefa kuchni,
• średni garnek,
• wok,
• szpatułka,
• ręczniki papierowe.

Efekt? Gały na wierzchu i dwie miski kurczaka zjedzone w jakieś… 10 minut. Przy dobrej organizacji czasu jest to odrobina więcej, niż potrzebujemy na jego przygotowanie.

Składniki (2 porcje):

Kurczak generała Stonera:

500g udek kurczaka, bez skóry i kości, pokrojonych w 2-cm kawałki

3 łyżki mąki kukurydzianej

2 ząbki czosnku przeciśnięte przez praskę

1 łyżka startego korzenia imbiru

1/4 łyżeczki płatków chilli

Glazura z sosem hoisin:

3 łyżki jasnego sosu sojowego

3 łyżki octu ryżowego

60ml wody

3 łyżki cukru

2 łyżeczki sosu hoisin

1 łyżka mąki kukurydzianej

Do podania:

100g białego ryżu

Wezwać generała!

Zrobimy to tak, żeby przygotować wszystkie elementy wyżerki jednocześnie. Najpierw zagotowujemy wodę w garnku, do której wkładamy torebkę ryżu i gotujemy go na wolnym ogniu (woda ma tylko bulgotać) ok. 12 minut. W tym czasie zajmiemy się przygotowaniem kurczaka.

Mieszamy w misce udka z mąką kukurydzianą tak, żeby dokładnie się nią pokryły.

W osobnym naczyniu mieszamy ze sobą wszystkie składniki glazury – dobrze będzie to zrobić przy użyciu trzepaczki.

Następnie rozgrzewamy w woku ok. 1,5-2 litry oleju – powinien mieć temperaturę 190 stopni. Żeby sprawdzić, czy olej jest odpowiednio gorący, wrzucamy do niego szczyptę mąki kukurydzianej i jeśli dookoła niej zaczną się tworzyć drobne bąbelki, a mąka będzie się unosić na powierzchni tłuszczu, to znaczy, że jest gotowa. Możemy więc wrzucić zapanierowanego kurczaka do woka.

Smażymy kawałki udek ok. 4 minut na dużym ogniu do momentu, w którym będą usmażone i chrupiące. Po tym czasie zlewamy cały olej z woka oprócz 1 łyżki, a kurczaka wyjmujemy łyżką cedzakową i przenosimy go na ręczniki papierowe w celu odsączenia z nadmiaru tłuszczu.

W woku lądują płatki chilli, czosnek oraz imbir. Przesmażamy je tam ok. 30 sekund na średnim ogniu, aż w powietrzu zacznie unosić się wyraźny zapach czosnku.

Dodajemy kurczaka, mieszamy go z przyprawami, po czym wlewamy sos i kontynuujemy chwilę smażenie na średnim ogniu, aż sos zgęstnieje i pokryje mięso, tworząc na nim glazurę. Możemy wyjąć ryż z wody, przełożyć go do miseczek i wykończyć porcją kurczaka generała Stonera posypanego ziarnami sezamu.

Za to właśnie kochamy chińszczyznę – w ciągu kilku minut można zafundować sobie ucztę życia i skończyć jedzenie z delikatnym niedosytem. Kurczak jest soczysty, delikatnie chrupiący, a słodko-ostra glazura sprószona sezamem powoduje, że zaczynamy z rozkoszy prawie mruczeć jak kot (nasze koty mruczą jak dobrze rozgrzany silnik od traktora). Całość przełamuje nieosolony ryż, a danie wchodzi do brzuszków łatwiej niż nóż w masło.

I tak ma być – szybko, prosto, obłędnie smacznie i z przytupem.